Jamie Dimon heeft op dinsdag 20 mei een memo uitgebracht omtrent de reactie van JP Morgan Chase op het coronavirus. Het bericht was kort en bondig. De bank begrijpt dat de huidige situatie echt slecht is en ze doen al het mogelijke om hun medewerkers, hun klanten en hun gemeenschappen te helpen.
Deze boodschap is niet alleen interessant om te horen, maar wordt ergens ook verwacht van een multi-miljard dollar bank die in het epicentrum van de wereldwijde financiën zit. Iets dat ons opviel was echter het laatste deel. Hier besprak Dimon het idee van economische gelijkheid of de huidige uitdagingen waar we op dat gebied voor staan.
Hij schreef het volgende:
“Te midden van de huidige onzekerheden en de acute gevolgen – met een hoge werkloosheid en weinig economische activiteit – is het moeilijk om te plannen voor de toekomst. Maar om de basis te leggen voor het soort herstel dat we nodig hebben, is het van cruciaal belang dat we dat doen. Het is mijn vurige hoop dat we deze crisis gebruiken als een katalysator om een economie op te bouwen die kansen creëert en in stand houdt voor een pak meer mensen, vooral degenen die te lang zijn achtergebleven. De afgelopen maanden is de realiteit aan het licht gekomen dat veel te veel mensen al voor de pandemie op de rand van de afgrond leefden. Helaas worden gemeenschappen met een laag inkomen en gekleurde mensen het hardst getroffen, waardoor de gezondheid en de economische ongelijkheid, die al onaanvaardbaar groot was voordat het virus de overhand kreeg, nog groter geworden zijn.
–
Een inclusieve economie – waarin wijdverbreide toegang tot kansen bestaat – is een sterkere, meer veerkrachtige economie. Deze crisis moet dienen als een waarschuwing en een oproep tot actie voor het bedrijfsleven en de overheid om te denken, te handelen en te investeren in het algemeen belang en het hoofd te bieden aan de structurele obstakels die de inclusieve economische groei jarenlang hebben belemmerd. Van de heropening van kleine bedrijven tot het opnieuw in dienst nemen van werknemers, laten we dit moment aangrijpen om creatief na te denken over hoe we kunnen mobiliseren om zoveel kwesties aan te pakken die de totstandkoming van een inclusieve economie in de weg staan en ons sociale weefsel verzwakken. We kijken ernaar uit om binnenkort meer ideeën te delen over hoe we dit kunnen doen. Door in tijden van crisis het juiste te doen, kunnen we sterker en meer samenhangend in het kielzog van de crisis tevoorschijn komen.
–
Tot slot zijn we er trots op dat ons bedrijf goed is voorbereid op het snel opvoeren en leveren van aanzienlijke middelen en ondersteuning, omdat we in deze crisis in een sterke positie zijn beland. Dit is een direct gevolg van de acties en investeringen die we gedurende vele jaren hebben gedaan om een sterk en veerkrachtig bedrijf op te bouwen. Wij geloven dat het onze verantwoordelijkheid is om er te zijn voor de mensen die op ons rekenen in tijden als deze. Dit is precies de reden waarom we zo hard werken om zo’n bedrijf te zijn.”
Bij dit gedeelte dachten wij: “De wereld is niet klaar om het harde werk te doen om zo tot een inclusieve economie te komen waar gelijke kansen in overvloed aanwezig zijn. Dit lijkt een ruw perspectief, maar laat het het ons even uitleggen. Als je de inkomensongelijkheid bekijkt vanuit een eerste visie, dan kom je tot één conclusie nl. inflatie is de belangrijkste drijfveer van inkomensongelijkheid.
Twee manieren om inkomensongelijkheid te bekomen
Er zijn twee manieren waarop dit gebeurt. De eerste is door devaluatie van een valuta en de tweede is door een gebrek aan voor inflatie gecorrigeerde looncontracten. Laten we beginnen met de devaluatie van bijvoorbeeld de dollar. Ongeveer 50% van de Amerikaanse burgers leeft van loonstrookje tot loonstrookje zonder spaargeld of investeringen (en dat is niet enkel het geval in Amerika). Dit betekent dat 100% van hun vermogen in Amerikaanse dollars wordt gehouden. Terwijl de overheid steeds meer geld blijft ‘bijdrukken’, of het nu gaat om gedisciplineerde inflatie van ongeveer 2% of om een ongelooflijke quantitative easing zien deze mensen de koopkracht van hun rijkdom steeds meer en meer verdampen.
Dezelfde 200 dollar die ze op hun bankrekening hadden gespaard, daar kopen ze volgend jaar eigenlijk minder voor dan dit jaar het geval is. Het pro-inflatie argument is dat dit mechanisme mensen aanmoedigt om geld uit te geven, of het nu gaat om consumptie of investeringen, omdat het rationele actoren zijn en ze niet willen dat hun spaargeld verdwijnt. Het anti-inflatie argument is dat het grootste deel van de bevolking nooit de basisprincipes van geld, financiën of persoonlijk geldbeheer heeft geleerd. Ze beseffen niet eens dat dit gebeurt. Ze verdienen niet genoeg inkomen om in staat te zijn hun gedrag te veranderen. Ze proberen gewoon hun rekeningen te betalen. Dit leidt ertoe dat de armen armer worden.
De tweede manier waarop we een onrechtvaardige samenleving bereiken is door het ontbreken van inflatie gecorrigeerde looncontracten. Velen van u die dit artikel lezen zullen zien dat uw salaris elk jaar met 2-3% wordt verhoogd als een manier om de gevolgen van de inflatie te verzachten. Dit zorgt ervoor dat u dezelfde koopkracht op een minimum houdt en deze mogelijk ook iets verhoogt. Dit is niet dezelfde situatie waarmee bijvoorbeeld werknemers per uur worden geconfronteerd.
Als iemand dit jaar $10/uur wordt betaald, wordt hij volgend jaar meestal ook gewoon $10/uur betaald. De uurloonwerker geniet niet van een inflatiecorrectie in zijn loon van jaar tot jaar. Dit betekent dat, terwijl de werknemer nog steeds dezelfde hoeveelheid geld in USD ontvangt, hij in feite minder geld krijgt op basis van koopkracht. Voeg daarbij dat de goederen en diensten om hen heen in prijs stijgen om de inflatie die zich voordoet op te vangen en je kunt gemakkelijk zien waarom meer dan 50 procent van Amerika meldt dat ze niet vooruit komen.
Deze door inflatie gedreven situatie is geen binair spel. Het is geen debat tussen goed en slecht. Er zijn positieve en negatieve aspecten aan inflatie. De wereld is complex en dat is nu eenmaal zo. We moeten ons eerder afvragen waarvoor we economisch willen optimaliseren? Proberen we de grootste economische machine te bouwen die de mens ooit heeft gezien? Willen we de wereld domineren? Of willen we een rechtvaardige, eerlijke samenleving creëren die bestaat uit minder inkomensverschillen? Zoals u zich wellicht kunt voorstellen, is dit waar politici en hun verschillende partijen zich graag door het slijk halen.
Het antwoord
Het antwoord ligt waarschijnlijk ergens tussen deze twee opties in. Maar als we gewoon zouden optimaliseren voor de meest rechtvaardige samenleving, in plaats van economische dominantie, zouden er twee eenvoudige oplossingen zijn om hier naar te streven. De eerste zou zijn om de financiële educatie van onze bevolking drastisch te verhogen. Het huidige economische model is gebaseerd op het idee dat minstens 50% van de bevolking niet begrijpt hoe geld en financiën werken. Als je mensen met kennis in staat stelt, kunnen ze beginnen met het veranderen van hun gedrag. In theorie zouden ze hun rijkdom kunnen beschermen. Ontwikkel m.a.w. meerdere inkomstenstromen. Ga weg van inflatoire assets zoals de FIAT. Beleg uw rijkdom in assets die profiteren van de inflatie. Gebruik samengestelde rente in uw voordeel. En veel andere eenvoudige persoonlijke financiële regels die bekend zijn bij de rijken, maar die relatief vreemd zijn aan de rest van de samenleving.
We weten dat het ECHT moeilijk is om het gedrag van mensen te veranderen. Zelfs als je ze zo opvoedt, is het nog steeds onwaarschijnlijk dat ze hun gedrag zullen aanpassen/veranderen. Er zijn toch nog andere dingen in het leven die je moet nastreven. Dus wat is de tweede optie? We kunnen ons ontdoen van de inflatie of het in ieder geval drastisch verminderen. Als je in staat zou zijn om over te gaan op een deflatoire asset zoals een wereldwijde reservevaluta (of zelfs alleen de nationale valuta), dan zou je de financiële druk waar mensen onder staan systematisch kunnen veranderen. We zouden van een land gebouwd op consumptie veranderen in een land gebouwd op besparingen. We zouden een veel veerkrachtigere samenleving hebben, zowel op het niveau van de nationale economie als op het niveau van de individuele balans.
In deze wereld zou het spaargeld van een individu in de loop der tijd zelfs in waarde toenemen, in plaats van dat het koopkracht verliest. Je zou steeds rijker worden, in plaats van armer. Het zou een 180 graden verschil zijn met de wereld waarin we nu leven.
Zoals we al eerder zeiden, zijn er voordelen verbonden aan het inflatoire karakter van bijvoorbeeld de Amerikaanse dollar vandaag de dag. Er zijn echter ook nadelen. Eén van die neveneffecten is de drastische inkomensongelijkheid, waaronder een steeds groter wordende kloof tussen de rijk en arm. Dit zal in loop der tijd alleen maar toenemen en erger worden binnen het huidige systeem.
We kunnen mensen opleiden of we kunnen het systeem veranderen. Dat klinkt gemakkelijk. Het andere klinkt bijna onmogelijk.
Als je de huidige situatie van geld oplost, dan los je ook de problemen van de wereld op!!